Opis
W przypadku transportu kolejowego, zarówno infrastruktura jak i tabor kolejowy, mają ściśle określone wymogi dostępności zawarte w dokumencie Techniczne Specyfikacje Interoperacyjności odnoszące się do dostępności systemu kolei Unii Europejskiej dla osób z niepełnosprawnością i osób o ograniczonej możliwości poruszania się. Dostępność obejmuje trzy kategorie: architektoniczną, cyfrową oraz informacyjno-komunikacyjną. W praktyce nie wszystkie środki szynowego transportu publicznego zapewniają wszystkim użytkownikom porównywalny poziom usług ze względu na występujące fizyczne bariery. Mobilność osób z niepełnosprawnościami w procesie transportowym napotyka szereg trudności oraz niedogodności, wynikających nie tylko z ich ograniczonego stopnia mobilności, ale również z niedostosowania środków transportu. Niniejszy artykuł ma na celu analizę dostępności przestrzeni pasażerskiej na wybranych przykładach taboru kolejowego. Autorska ocena zostanie przeprowadzona w oparciu o istniejące dokumenty. Analiza wyników wykazała konieczność tworzenia środków transportu z wykorzystaniem projektowania uniwersalnego. Zasady uniwersalnego projektowania transportu publicznego mają na celu przede wszystkim zapewnienie pełnego komfortu wszystkim pasażerom – nie tylko tym z niepełnosprawnościami czy o ograniczonej sprawności ruchowej, ale także większości innych pasażerów. Pojazdy oraz infrastruktura powinny tworzyć spójny organizm zawierający kompatybilne, powtarzalne, a przede wszystkim funkcjonalne i łatwe w użyciu rozwiązania.
